غربالگری و شناسایی آلوآنتی بادی های گلبول های قرمز در بیماران تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان شفا شهر اهواز

سابقه و هدف: بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در زمره بیماران وابسته به تزریق خون منظم می­باشند که انتقال مکرر خون در آنها عوارضی همچون گرانباری آهن، افزایش خطر بیماری­های منتقله از راه خون و تولید آلوآنتی­بادی علیه گلبول­های قرمز اهداکنندگان را در پی دارد. مواد و روش­ها: مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر بر روی 70 بیمار تالاسمی ماژور که به­طور منظم تحت انتقال خون قرار گرفته بودند، انجام شد. ابتدا آزمایش غربالگری آنتی­بادی­های غیر منتظره بر روی سرم همه بیماران انجام شد و سپس تعیین هویت آنتی­بادی بر روی نمونه­های مثبت از لحاظ آنتی­بادی انجام پذیرفت. نتایج: از مجموع 70 بیمار، در سرم 6 بیمار آلوآنتی ­ بادی قابل شناسایی بود (6/8 درصد) که آنتی ­ بادی Anti-K در 3 بیمار، Anti-D در یک مورد و Anti-E نیز در یک مورد مشاهده شد. در سرم یک بیمار نیز هم­زمان Anti-E و Anti-D قابل شناسایی بود. 18 بیمار (7/25 درصد) تحت عمل طحال برداری قرار گرفته بودند. ارتباط معنی­داری بین وجود آلوآنتی بادی و سن، جنس، وضعیت طحال، و زمان آغاز اولین دریافت کیسه خون مشاهده نشد. نتیجه­گیری: با توجه به شناسایی آلوآنتی­بادی­های علیه سیستم­های گروه خونی Kell و Rh در این مطالعه (6/8 درصد)، سازگاری بین آنتی ژن­های سیستم­های گروه خونی Kell و Rh در اهداکننده و گیرندگان، می­تواند یکی از راه­کارهای مفید در جلوگیری از ایمیون شدن گیرندگان خون و تولید آنتی­بادی­های غیرمنتظره علیه گلبول­های قرمز اهداکنندگان گردد.